พระมะเหลเถไถว่าด้วยการบริหารราชการแผ่นดิน โดย มีชัย ฤชุพันธุ์
พระมะเหลเถไถ
ว่าด้วยการบริหารราชการแผ่นดิน โดย มีชัย ฤชุพันธุ์
จะจับข่าวกล่าวเรื่องที่เมืองใหม่ คนทั่วไปประพฤติผิดเป็นนิสสัย
ฟ้าพิโรธโกรธขึ้งปังปึงไป บันดาลให้น้ำท่วมอ่วมอุรา
ทั้งเหนือกลางข้างใต้หนีไม่พ้น น้ำหลั่งล้นเชี่ยวแรงถึงแข้งขา
มีบางแห่งพรูพรั่งถึงหลังคา ทั้งเสื้อผ้าอาหารพาบรรลัย
จะกล่าวถึงสาวงามตามบ้านช่อง เดินกระย่องลุยแหวกแบกหม้อไห
เพราะน้ำท่วมเลยขาอ่อนจนอ่อนใจ ขาอ่อนกูคงบรรลัยในครั้งนี้
สู้อุตส่าห์ถนอมเฝ้ากล่อมเกลี้ยง คอยหลีกเลี่ยงมิให้ใครมาใกล้ที่
ใครเขาบอกตอกย้ำตำราดี จะกิน-ทา กี่ปีก็ทนยอม
ทั้งอวบอ้วนยวนตามาแต่น้อย อันริ้วรอยคอยปัดเป่าเฝ้าถนอม
หากริ้นยุงมุ่งหน้าจะมาดอม ไม่เคยยอมให้ใครได้ชายตา
มาบัดนี้ชีช้ำระกำจิต น้ำท่วมมิดขุ่นข้นถึงโคนขา
จะไปไหนไม่มีเรือเหลือระอา ถลกผ้าย่ำน้ำจนช้ำใจ
โอ้อนาถวาสนาชะตาสาว ขาขาวขาวกลับมาคล้ำน้ำตาไหล
น้ำสูงขึ้นทุกวันทำฉันใด จะมีใครช่วยแก้คันให้ฉันที
ทั้งน้ำขุ่นน้ำท่าดูน่าพรั่น โคนขาฉันคงย่นจนป่นปี้
เคยเป็นลอนอ่อนขาวราวหัวปลี อีกกี่ปีจึงจะฟื้นคืนเหมือนเดิม
ถึงหมั่นเช็ดหมั่นทำความสะอาด ใช้แป้งโปรยโรยไม่ขาดคอยแต่งเสริม
แต่ถูกน้ำย่ำไปมาไม่ช้าเริม กระจายเพิ่ม จนต้องเกาทุกเช้าเย็น
เฝ้าสะทกสะท้อนนอนไม่หลับ ใครจะดับทุกข์ได้มองไม่เห็น
ต้องครวญคร่ำร่ำหาน้ำตากระเด็น เสียงครางฮือไม่ว่างเว้นแต่ละวัน
จะกล่าวถึงตาหานชาญฉลาด แกเปรื่องปราดไม่ย่อย่นคนขยัน
เป็นหัวหน้ารัฐบาลคนสำคัญ จึงมุ่งมั่นห่วงใยในประชา
ได้ยินเสียงครวญครางอย่างรันทด เดินเลี้ยวลดออกมาฟังนั่งหน้าท่า
แว่วสำเนียงเสียงไห้หวนชวนเมตตา จึงรู้ว่ามีประชาถึงคราเคราะห์
รีบหยิบร่วมสรวมกางเกงกุยเฮงโก้ สั่งลูกน้องหมุนโทร.หาเสนาะ
อย่ามัวแต่หาเรื่องเคืองทะเลาะ ให้จัดแจงแต่งเกราะแล้วรีบมา
สั่งให้รถกันกระสุนเริ่มอุ่นเครื่อง แล้วย้ายเยื้องนำหน้าเหล่าอาสา
ฝ่าย ม.ท.และหมอก็ยาตรา ส่วนที่เหลือให้ตามมาอย่าช้าที
รถขบวนนำหน้าเพียงห้าชั้น มอเตอร์ไซค์สี่คันปั่นเร็วรี่
เสียงไซเรนโหยหวนไม่ยวนยี เพียงไม่กี่นาทีก็ถึงกัน
เรียกประชุมทันใดไม่รอช้า เชิญทุกท่านเอ่ยวาจาอย่าได้หวั่น
เพื่อจะได้แก้ไขให้ฉับพลัน คนที่คันรออยู่อย่าอู้งาน
สาธารณสุขปลุกใจให้แกล้วกล้า เอ่ยวาจาว่าเธอคงน่าสงสาร
ขืนปล่อยไว้เลือดห้อทรมาน ผู้เชี่ยวชาญจะรีบหามาโดยไว
จะสั่งยาจากเมืองนอกบอกยี่ห้อ แต่ต้องของบประมาณผ่านมาให้
ไม่มากน้อยร้อยล้านไม่บานไกล คงจะช่วยชาวเมืองใหม่ได้ไม่น้อย
ฝ่ายกระทรวงวิทยาศาสตร์ไม่อาจกลั้น ปากคอสั่นเพราะไม่ได้พูดบ่อย
กระอึกกระอักพยักพเยิดเปิดปากคอย ผมขอร้อยห้าสิบล้านเพื่อการนี้
จะสั่งให้นักวิจัยเอาไปคิด ค้นประดิษฐ์สิ่งใหม่ให้เป็นศรี
ถ้าคิดออกจะฟูเฟื่องกระเดื่องดี ทาทุกปีแล้วจะฟื้นกลับคืนคง
ฝ่ายศึกษาฯอ้าแขนแอ่นอกรับ การจะดับความทุกข์นี้เรื่องขี้ผง
ก่อนจะล้าง น้ำด่างไง เอาใส่ลง เดินหย่งหย่งสองสามเดือนก็เหมือนเดิม
สร้างหลักสูตรวิชาอาจารย์สอน ตั้งแต่เด็กเล็กอ่อนสอนให้เริ่ม
พอโตหน่อยหลักสูตรเปลี่ยนคอยเวียนเติม เพียงขอเสริมห้าร้อยล้านงานจะดี
ฝ่าย มท.รอจังหวะจะเสนอ ผมเคยเจอบ่อยเลยไม่เคยหนี
ใช้ขมิ้นสมุนไพรในพงพี พอแห้งทาไม่กี่ทีก็นวลใย
แต่การนี้ต้องส่งเสริมเพิ่มอาชีพ ให้คนรีบเพาะพันธุ์ปลูกกันใหม่
เพียงจังหวัดละห้าล้านหว่านลงไป ชาวประชาสุขใจได้เงินทอ
ฝ่ายทบวงล่วงมา กว่าห้าทุ่ม อย่างสุขุมรุ่มลึกฝึกสมอง
ไม่อยากจะเปิดศึกจึงตรึกตรอง ผมขอร้องให้มหาวิทยาลัย
เพราะเขามีอาจารย์ดีทุกที่ถิ่น อันความรู้รู้สิ้นอย่าสงสัย
เขาจะออกแนะนำเดินย่ำไป สองร้อยล้านปันมาให้เป็นได้การ
กลาโหมจู่โจมโถมเข้าใส่ ยามมีภัย แห้ง-เปียก เรียกทหาร
กำลังพลมีอวดทั้งยวดยาน กับชาวบ้านเป็นมิตรสนิทกัน
จะเป็นไรภัยแค่นี้มีหรือท้อ ทั้งเรือ ฮ. พอแบ่งอย่างแข็งขัน
สามร้อยล้านงบลับสลับกัน ไม่กี่วันทั้งแผ่นดินหมดสิ้นภัย
กระทรวงคลังนั่งดูอยู่ไม่ห่าง หน้าซีดจางทำท่าน้ำตาไหล
นั่งบวกลบงบประมาณบานตะไท จะไปเอาที่ไหนมาให้มึง
กะอีแค่คันขาอ่อนนอนไม่หลับ ก็ไล่งับงบประมาณควานกันหึ่ง
สมุนไพรทาหนเดียวเดี๋ยวก็ตึง สิบสลึงกูออกให้ไม่ง้อมัน
ฝ่ายตาหานหว่านล้อมตะล่อมศึก นี่ก็ดึกเกินไปไก่จะขัน
ข้อเสนอมากมายหลายฝ่ายกัน ตัดสินพลันคงไม่ชอบรอบคอบดี
เอายังงี้ก็แล้วกัน ทั่นทั้งหลาย ไม่ให้เรื่องบานปลายจนยู่ยี่
ตั้งคณะกรรมการบานบุรี ไปไตร่ตรองสักปีอย่ารีรอ
อนุกรรมการมือดีที่จัดจ้าน คณะทำงานมากมีตามที่ขอ
เบี้ยประชุมให้ไปให้เพียงพอ ทั้งพวกหมอพวกอาจารย์เต็มบ้านเมือง
ส่วนอีหนูอยู่นี่ไปก็ไกลนัก ไปกับฉันสักพักก็สิ้นเรื่อง
การเดินทางอยู่กินไม่สิ้นเปลือง ที่แสบคันระคายเคืองไม่ต้องกลัว
ฉันจะดูแลแผ่เมตตาอาทรเฝ้า ทุกเย็นเช้าจะหายาทาให้ทั่ว
ไม่กี่วันที่คันหายสบายตัว ที่หม่นมัวคงหายอีกไม่นาน
พอเสร็จสรรพระงับเรื่องปลดเปลื้องทุกข์ ให้โฆษกรีบลุกไปส่งสาร
เพื่อบอกกล่าวประชาชนถึงผลงาน ทุกข์ชาวบ้านเราแก้ไขไม่รีรอ
พอเสร็จงานบานใจไปทั่วหน้า ไม่ชักช้าคืนหลังยังเรือนหอ
ในท่ามกลางคนนัวเนียที่เคลียคลอ ยกยอล้วนเปรมปลื้มลืมไม่ลง
เสียงโหยหวนครวญคร่ำย้ำว่าแสบ เสียงไซเรนวับแวบจนเสียงหลง
ผสมผสานซ่านใจได้แต่ปลง มะเหลไถได้แต่ งง ลงตีแปลง