แม้ไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องราวร้ายๆ ในเหตุการณ์ตากใบให้ทิ่มแทงหัวใจ ทว่าผลกระทบที่เกิดกับร่างกาย อวัยวะสำคัญ และสภาพความเป็นอยู่ที่ย่ำแย่ลง ย่อมทำให้หวนนึกถึงเรื่องราวเมื่อ 10 ปีก่อน ณ เวลาบ่ายคล้อยของวันที่ 25 ต.ค.2547 จนมิอาจลบออกไปจากความทรงจำได้

พลันที่ฝ่ายความมั่นคงประกาศให้ "ทุ่งยางแดงโมเดล" เป็นแนวทางป้องกันการก่อเหตุเผาโรงเรียนในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ด้วยการติดสัญญาณเตือนภัยและกล้องโทรทัศน์วงจรปิด (ซีซีทีวี) ทุกโรงเรียน พร้อมบูรณาการทุกภาคส่วน ทั้งทหาร ตำรวจ ฝ่ายปกครอง กองกำลังประจำถิ่น และภาคประชาชน ให้ช่วยกันดูแลรักษาความปลอดภัย จนมีกระแสตอบรับจากสื่อมวลชนหลายแขนงนั้น

หลังการประกาศรายชื่อสมาชิกสภาปฏิรูปแห่งชาติ (สปช.) จำนวน 250 คนอย่างเป็นทางการ ก็มีการวิเคราะห์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา แต่ประเด็นที่ยังไม่ค่อยมีใครพูดถึงก็คือ สปช.จากชายแดนใต้เป็นใครกันบ้าง

"ขอบคุณทุกท่าน ทุกฝ่าย ทุกหน่วยงานและทุกองค์กรที่ช่วยเหลือทุกด้าน ขออัลลอฮ์ทรงตอบแทนความดีงามของทุกท่าน"

หลังมีการตีแผ่ปัญหาของผู้แสวงบุญ หรือ "ฮุจญาต" จากประเทศไทยที่เดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์ ณ ประเทศซาอุดิอาระเบีย ทั้งเรื่องที่พักไม่ได้มาตรฐาน อาหารไม่เพียงพอ และการเดินทางไปประกอบพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ตามหลักศาสนาไม่ได้รับความสะดวกสบายเท่าที่ควร ทั้งๆ ที่ผู้แสวงบุญทั่วไปต้องจ่ายเงินให้บริษัทผู้ประกอบกิจการฮัจญ์ หรือ "แซะห์" รายละ 180,000-200,000 บาท