สมาคมพัฒนาทวาย ชี้ กลุ่มทุนแห่รุกป่า ทำเหมือง หลังสนธิสัญญาหยุดยิง

สมาคมพัฒนาทวาย หวั่น กลุ่มทุนไทย-จีน รุกป่า ค้าไม้ ทำเหมือง ผลกระทบจากการพัฒนาทำชาวบ้านเดือดร้อน บ้างถูกไล่ที่ วอน บ.เหมืองจากไทยฟังเสียงเรียกร้องชาวบ้าน

เมื่อเร็วๆ นี้ ที่หมู่บ้านกะตอว์นี แคว้นตะนาวศรี ประเทศเมียนมาร์ ทันซิน (Thant Zin ) เจ้าหน้าที่สมาคมพัฒนาทวาย Dawei Development Association (DDA) ซึ่งติดตามตรวจสอบผลกระทบของการพัฒนาโครงการพัฒนาท่าเรือน้ำลึกทวาย และเฝ้าระวังผลกระทบจากทำเหมืองแร่ดีบุก ตะกั่วหลายแห่งในพม่า รวมถึงติดตามสถานการณ์เหมืองถ่านหินของบริษัทไทยในบริเวณใกล้หมู่บ้านกะตอว์นี ให้สัมภาษณ์สำนักข่าวอิศรา www.isranews ถึงความกังวลต่อสถานการณ์การบุกรุกพื้นที่ป่าบริเวณเทือกเขาตะนาวศรี ภายหลังสนธิสัญญาหยุดยิง

ทันซินกล่าวว่า ภายหลังสนธิสัญญาหยุดยิงระหว่างรัฐบาลพม่าและสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง หรือ เคเอ็นยู  ในปี พ.ศ.2555  เมื่อการต่อสู้หยุดลง การพัฒนาก็หลั่งไหลเข้ามา ทำให้ชาวบ้านต้องรับมือกับโครงการขนาดใหญ่ สูญเสียที่ดินต้องย้ายออกจากที่ดิน และในหลายพื้นที่ แหล่งน้ำได้รับผลกระทบ

“ดังนั้น แทนที่ ชาวบ้านจะได้รับความสงบ สันติ มันก็กลายเป็นภัยอีกอย่างหนึ่งที่มาพร้อมกับการลงทุน ทำให้  เกิดความไม่เป็นธรรมกับคนในพื้นที่” ทันซินระบุ

เจ้าหน้าที่สมาคมพัฒนาทวายรายนี้กล่าวแสดงความเห็นต่อสนธิสัญญาหยุดยิงว่า “จริงๆ แล้ว เบื้องหลัง คนที่เจรจาสันติภาพก็เป็นนักธุรกิจด้วยส่วนหนึ่ง กลุ่มธุรกิจ ทำไม้ เหมืองแร่ ก็ร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับการเจรจาครั้งนี้ ดังนั้น เมื่อมีสนธิสัญญาหยุดยิง ก็เอื้อให้เกิดการเข้ามาของกลุ่มทุนธุรกิจที่มากขึ้น เนื่องจากพื้นที่ที่พบเหมือง และแร่ธาตุ ส่วนใหญ่มักจะเป็นพื้นที่ของกลุ่มชาติพันธุ์ ต่างๆ และการเข้ามาลงทุนส่วนใหญ่ เป็นบริษัทจาก จีนและไทย ที่เข้ามาในภาคของอุตสาหกรรมเหมืองแร่ ส่วนใหญ่ ที่เราได้ยินหรือได้พบ คือ บริษัทที่เข้ามาทำเหมือง มีการดำเนินการที่แย่ ชาวบ้านถูกยึดพื้นที่ ได้รับผลกระทบ และมีความพยายามร้องเรียนอยู่เสมอ”

เขากล่าวด้วยว่า หลังจากกระบวนการสันติภาพหรือสนธิสัญญาหยุดยิง มีนักลงทุนเข้ามาในพื้นที่ตะนาวศรีเพื่อทำการพัฒนา มากขึ้น ส่วนใหญ่เป็นนักลงทุนไทยที่เข้ามาทำเหมือง ขณะที่รัฐบาลพม่าเองก็ไม่มีการติดตามตรวจสอบผลกระทบที่เกิดจากการทำเหมืองอย่างจริงจัง ดังนั้น เมื่อชาวบ้าน ประสบปัญหา จากเหมืองแร่ ข้อร้องเรียนของชาวบ้าน มักจะไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร

“การทำเหมือง ควรมีวิธีปฏิบัติ และขั้นตอนการศึกษาผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม การทำเหมืองที่ถูกต้องควรจะมีวิธีแบบนั้นอยู่ แต่ บริษัท ใหญ่ๆ ที่เข้ามาไม่มีกระบวนการนั้น และรัฐบาลพม่า เองก็ไม่มีการติดตามตรวจสอบที่จริงจังมากพอ” ทันซินระบุ

อ่านประกอบ : ตามรอย บ.เหมืองแร่ไทย รุกวิถีป่า-น้ำ-ฅน บนเทือกเขา “ตะนาวศรี” (ตอน1)