"...เราอยากได้ป่า 40%แต่วันนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะคนต้องกิน ต้องเลี้ยงปากท้อง เลยต้องใช้ป่าเศรษฐกิจมาช่วย พอเราจะมาทำป่าเศรษฐกิจ มีประเด็นว่า แล้วใครจะมาปลูก...”

ผมรู้ว่าแม่อยากมาเห็นและอยากมารับพระด้วยตัวเอง ผมเองก็อยากให้แม่ได้มาเห็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่ที่ผมปั้นขึ้นมาใหม่ ผมตั้งใจมากครับแม่ ผมอยากให้แม่เห็น และอยากจะถามแม่ว่า แม่เห็นความรู้สึกของลูกชายแม่ในพระพุทธรูปองค์นี้ไหม

สังคมไทยกำลังเผชิญ “ภัยเงียบ” ของความไม่มั่นคงทางอาหารที่คืบคลานเข้ามาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ความเปราะบางตรงนี้มิใช่แค่การก้าวเข้าสู่กระบวนการโลกาภิวัตน์ที่มีการเคลื่อนย้ายการค้าการลงทุนอย่างเสรีเท่านั้น แต่ทว่า การดำเนินนโยบายของรัฐเอง ก็สร้างผลกระทบร้ายแรงในระบบเกษตรกรรมและอาหารด้วยเช่นกัน รวมไปถึงการพัฒนาโครงการขนาดใหญ่ที่ให้น้ำหนักกับการพัฒนาอุตสาหกรรม เหนือภาคเกษตรกรรม

ประชากรไทยมากกว่าสามในสี่ไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินใดๆเลย ขณะที่กลุ่มผู้ถือครองที่ดินมากกว่า 5,000 ไร่ใช้ประโยชน์จากที่ดินของตนเพียงร้อยละ 3 เท่านั้น สะท้อนความเหลื่อมล้ำสุดขั้วที่เก่าแก่ของสังคมไทย

การถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มที่ 2 บัญชีรายชื่อประเทศที่ต้องจับตามองแสดงว่า รัฐบาลไทยได้ดำเนินความพยายามอย่างมีนัยสำคัญในการขจัดการค้ามนุษย์ในช่วงเวลาการทำรายงานจัดอันดับ ทว่า การดำเนินงานนั้นยังไม่ได้เป็นไปตามมาตรฐานขั้นต่ำสุดอย่างครบถ้วน