"...หันมามองประเทศไทยแล้วเหมือนหน้ามือกับหลังมือ ธุรกิจร้านค้าปลอดภาษีในประเทศไทยไม่ว่าจะในสนามบินหรือในเมืองเป็นของผู้ประกอบการรายเดียวทั่วประเทศ ทำให้ตลาดสินค้าปลอดภาษีเป็นตลาดที่ผูกขาดอย่างสมบูรณ์ จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมรายได้จากการจำหน่ายสินค้าปลอดภาษีเราจึงน้อยนัก แต่ข่าวดีก็คือ สัมปทานร้านค้าปลอดภาษีในสนามบินสุวรรณภูมิ และท่าอากาศยานภูมิภาคอีก 3 แห่งจะหมดอายุลงในอีก 2 ปีข้างหน้า ผู้เขียนเห็น ...

กรณีรัฐบาลออกพ.ร.บ.ให้อำนาจกระทรวงการคลังกู้เงินเพื่อพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคมขนส่งประเทศ พ.ศ.... เรียกสั้นๆ ว่า พ.ร.บ.กู้เงิน 2 ล้านล้านบาท โดยหนึ่งในนั้นจะมีการนำเม็ดเงินมาลงทุนระบบรางครั้งใหญ่ ซึ่งก่อกระแสเรียนรู้วิพากษ์วิจารณ์ไปพร้อม ๆ กันทั้งสังคม

“เกษตรกรไทยแทบไม่มีอำนาจต่อรองกับพ่อค้า นักธุรกิจหน่วยงานราชการและอื่นๆ ในสังคมไทยภาคเกษตรเป็นภาคต่อรองน้อยที่สุด และในปัจจุบันยังไม่มีเห็นมีท่าที หรือมาตรการที่จะช่วยเพิ่ม อำนาจต่อรองให้ดีขึ้นเลย"

ประสบการณ์ของประเทศต่างๆ ในโลกชี้ว่า ไม่มีประเทศใดที่สามารถหลุดพันจากกับดักประเทศรายได้ปานกลางลำพังด้วยการลงทุนจากต่างชาติได้เลย นอกจากนี้ แม้โครงการอีสเทิร์นซีบอร์ดได้ทำให้ 3 จังหวัดมีรายได้เฉลี่ยเพิ่มขึ้น ประชาชนไม่น้อยในพื้นที่ และภูมิภาคอื่นๆ ในประเทศได้รับผลประโยชน์ไม่มากนัก ซึ่งทำให้เกิดปัญหาความเหลื่อมล้ำ

“ทุกหน่วยงานมีความเห็นตรงกัน เราจะอยู่ในรูปแบบเดิมไม่ได้ เพราะขาดประสิทธิภาพในการกำกับดูแล ไม่คล่องตัว รวมถึงความพร้อมในการแข่งขัน”