หมายเหตุ:บทปาฐกถา เรื่อง สัมพันธภาพระหว่างประวัติศาสตร์และวรรณกรรมในประเทศไทย:กรณีศึกษาจากนวนิยายไทยร่วมสมัยหลัง พ.ศ.2475 โดยชมัยภร เเสงกระจ่าง หรือไพลิน รุ้งรัตน์ ศิลปินเเห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ในงานปาฐกถาสุภา ศิริมานนท์ ประจำปี 2561

ชะตากรรมของ สปป.ลาว สู่การเป็น ‘แบตเตอรี่แห่งเอเชีย’ ต้องแลกมาด้วยการสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติและป่าไม้จำนวนมหาศาล อีกทั้งต้องแบกรับความเสี่ยงจากหายนะที่ไม่คาดฝัน หากจะว่าไปแล้ว ความวิบัติที่เกิดขึ้นจากโครงการพัฒนาในลาว ใช่เพียงแค่รัฐบาลเจ้าของประเทศเท่านั้นที่ต้องแสดงความรับผิดชอบ หากยังแปดเปื้อนไปด้วยรอยนิ้วมือของประเทศเพื่อนบ้านอย่างไทย ทั้งนักลงทุนและผู้มีส่วนให้การสนับสนุนทางการเงินทั้งหลายอย่ ...

"..นี่เป็นกลวิธีการบริหารจัดการสื่อของบริษัทยักษ์ใหญ่ในเมืองไทย ที่ค่อนข้างไต่เส้นจริยธรรมหรือบางกรณีก็ล้วงลึกเกินจรรยาบรรณงานสื่อสารประชาสัมพันธ์ไปมาก ทั้งหมดนี้อาจมองได้เป็น กลุยทธ์การโฆษณาเพื่อสร้างการประชาสัมพันธ์ (Advertising for Relations) ซึ่งต้องใช้เงินมหาศาลและสายสัมพันธ์ความรู้จักมากมาย.."

"คนที่ไม่ลืมและกลัวคือเจ้าหน้าที่รัฐมากกว่าชาวบ้านเสียอีก เพราะยังไม่ถึงวันก็จะมีการเฝ้าระวัง กลัวกันหมด เจ้าหน้าที่รัฐนั่นแหละที่คอยเตือนความจำพวกเราทุกคนด้วย"