แม้ถ้อยแถลง "ความเข้าใจร่วมกัน" ระหว่างผู้แทนรัฐบาลไทยกับแกนนำบีอาร์เอ็นว่าด้วยการหยุดความรุนแรงช่วงเดือนรอมฎอนและเดือนเซาวัล (เดือนต่อจากเดือนรอมฎอน) รวม 40 วัน จะเป็นความก้าวหน้าในกระบวนการพูดคุยสันติภาพและการแก้ไขปัญหาความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่น่าตื่นเต้นยินดีที่สุดในรอบ 1 ทศวรรษก็ตาม

เหตุร้ายรายวันหลายๆ เหตุการณ์ที่ชายแดนใต้ โดยเฉพาะเหตุยิงด้วยอาวุธปืนนั้น ถ้าเป้าหมายไม่ใช่เจ้าหน้าที่รัฐผู้ถืออาวุธแล้ว มักสรุปยากว่ามีสาเหตุจากอะไรแน่ เพราะแม้หลายกรณีชาวบ้านจะรู้อยู่แก่ใจหรือพอคาดเดาได้ แต่ทุกคนก็เลือกที่จะปิดปากเงียบเนื่องจากเกรงอำนาจมืด หลายเรื่องจึงถูกฉวยประโยชน์จากขบวนการข่าวลือ ก่อความขัดแย้งเข้าใจผิดให้บานปลายมากขึ้นไปอีก

ตั้งแต่ต้นเดือน มิ.ย.2557 เกิดเหตุคนร้ายโจมตีเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทหารโดยใช้อาวุธปืนซุ่มยิง กราดยิง และลอบวางระเบิดถึง 5 กรณีในห้วงเวลาเพียง 4 วัน

ภาวะ "สะดุด" ของกระบวนการตามมาตรา 21 แห่งพระราชบัญญัติการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักร พ.ศ.2551 หรือ พ.ร.บ.ความมั่นคงฯ ที่ฝ่ายรัฐหมายมั่นปั้นมือว่าจะเป็น "กุญแจดอกสำคัญ" ในการดึงคนจากขบวนการก่อความไม่สงบสู่อ้อมแขนของรัฐ หลังจากผู้ต้องหาฯชุดแรก 4 คนยืนยันต่อศาลนาทวีว่าไม่สมัครใจเข้ารับการอบรมแทนการถูกดำเนินคดีอาญานั้น สร้างความปั่นป่วนสับสนให้กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในพื้นที่ไม่น้อย

ข้อมูลจากรองผบ.ตร.ที่รับผิดชอบงานด้านความมั่นคง ที่บอกว่ารูปแบบของระเบิดและอุปกรณ์ประกอบระเบิดที่พบหลังเสียงตูมสนั่นหน้าโรงละครแห่งชาติ มีความคล้ายคลึงกับระเบิดที่คนร้ายใช้ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ช่วงปี 2550-2551 นั้น สอดรับกับข้อมูลการวิเคราะห์ของนักวิชาการผู้เชี่ยวชาญจากสถาบันอุดมศึกษาของรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งติดตามรูปแบบระเบิดที่ชายแดนใต้มาอย่างยาวนาน