การสังหาร เจะรอฮานี ยูโซ๊ะ กลางถนนในท้องที่ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส ทั้งๆ ที่ดวงตะวันยังไม่สิ้นแสง แทบไม่ปรากฏเป็นข่าวในสื่อแขนงใด แม้แต่ตำรวจ ทหารในพื้นที่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจว่าเธอคือใคร เพราะเมื่อนักข่าวสอบถามไปก็ไม่มีใครรู้ สะท้อนให้เห็นถึงความไม่ใส่ใจต่อคดีความมั่นคงในพื้นที่...ไม่ว่า “ตาย” หรือ “หาย” กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียหมด

“หากสงครามเมืองนี้ยังไม่จบ พวกเราคงต้องหลบกันเองต่อไป” เป็นข้อความชุดใหม่ที่ สมภพ สุดนรานนท์ หรือ “บี” จะสกรีนลงบนเสื้อรุ่นที่ 3 โดยเขาบอกอย่างตรงไปตรงมาด้วยว่า “ไม่ว่าพรรคการเมืองไหนจะเสนอนโยบายอะไร แต่สิ่งที่สำคัญที่คนสามจังหวัดต้องการมากที่สุดคือไม่เอาระเบิดครับ”

กว่า 7 ปีที่ไฟใต้คุโชนอย่างต่อเนื่อง ทิศทางนโยบายในการแก้ไขปัญหาล้วนถูกกำหนดอย่างผูกขาดจากหน่วยงานราชการส่วนกลาง โดยเฉพาะฝ่ายความมั่นคง แต่ผลการปฏิบัติยังแทบไม่มีอะไรดีขึ้นเป็นรูปธรรม ฝ่ายขบวนการที่อ้างอุดมการณ์แบ่งแยกดินแดนก็ยังคงเดินหน้าปฏิบัติการต่อไป ขณะที่ชาวบ้านในชุมชนท้องถิ่นเป็นเพียงผู้ได้รับผลกระทบ บาดเจ็บ ล้มตาย

การดักสังหาร เจะรอฮานี ยูโซ๊ะ กลางถนนกลางวันแสกๆ ของวันที่ 29 ส.ค.ที่ผ่านมาในท้องที่ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส แทบไม่ปรากฏเป็นข่าวในสื่อแขนงใด แม้แต่ตำรวจ ทหารในพื้นที่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจว่าเธอคือใคร ทั้งๆ ที่คดีนี้มีความสำคัญมาก สะท้อนถึงวงจร “อุ้ม-ฆ่า” และละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ชายแดนใต้ ไม่ว่าจะเป็นการกระทำของฝ่ายใดก็ตาม

ปัญหาการแย่งพื้นที่ทำกินของผู้คนรอบอ่าวปัตตานี เป็นอีกหนึ่งวิกฤติที่รุนแรงไม่แพ้ปัญหาความไม่สงบ เพราะกำลังบานปลายกลายเป็นความขัดแย้งแตกแยกในหมู่ประชาชน 2 กลุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ