“...ถ้า พท.ทำให้เกิดความชัดเจนขึ้นมา ว่ายังไงก็ตามหลักการของร่างกฎหมายนิรโทษฯ จะไม่มีเรื่องแกนนำ นปช. คุณทักษิณ คนสั่งการ ให้ตกลงกันในชั้นหลักการ ถ้ามีการแปรญัตติเข้าไปก็เท่ากับว่าผิดหลักการ มันจะแปรญัตติไม่ได้ ให้ตกลงกันตรงนี้ซะ ความหวาดระแวงมันก็ไม่เกิดขึ้น ทำให้การเมืองเบาลง...” (ปริญญา เทวานฤมิตรกุล - ภาพจากเว็บไซต์หนังสือพิมพ์เดลินิวส์)

(ที่สองจากซ้าย ปรีดิยาธร เทวกุล - ที่สองจากขวา วราเทพ รัตนากร)

"...ไม่มี ก็ว่าไปตามข้อเท็จจริง ตามกฎหมายต่างๆ มีหลายเรื่องที่เราดูแล้วไม่มีอะไรก็ยกไป แต่อะไรที่มีข้อมูลหรือมีอะไร เราก็ทำไปตามกระบวนการยุติธรรม แต่ไม่มีธงทางการเมือง..."

"...ปัญหาเหล่านี้แก้ไม่ได้เพราะวันนี้สังคมไทยเป็นสังคมสีเทา คือ เต็มไปด้วยการปกปิดความจริงแม้เรื่องนั้นจะเป็นเรื่องของส่วนรวมหรือเรื่องที่รัฐเสียประโยชน์ก็ตาม เมื่อประชาชนไม่รู้ความจริงก็ตรวจสอบอะไรไม่ได้ และถึงแม้จะรู้แต่บ่อยครั้งที่ไม่กล้าพูด ไม่กล้าคัดค้าน บ้านเมืองจึงเต็มไปด้วยการใช้อำนาจอย่างไม่สุจริต เลือกปฏิบัติและเกื้อกูลกัน คนที่มีเส้นสายพวกพ้อง นักการเมือง ผู้มีอิทธิพล คนมีอำนาจ คนรวยบา ...

“ที่คาใจตอนนี้คือผมไม่ได้ทำผิด ไม่ได้ทุจริตแน่นอน ยังคาใจว่าทำไมพอเรื่องถึง ป.ป.ช. จึงมีชื่อผมคนเดียว อันนี้คาใจมาก ๆ และความเสียหายที่ ปตท. ฟ้องแพ่งไป ผมก็ไม่ได้ทำ ไม่มีความเสียหายจากผมเลย ทำไมถึงฟ้องผม และอีกเรื่องคือ ไล่ผมออกจาก ปตท.สผ. ที่ทำงานมากว่า 30 ปี และไม่ได้ไล่เฉย ๆ ยังยึดเงินบำนาญทั้งหลายของผมด้วย ไม่ให้ผมเลยแม้แต่บาทเดียว”