"...สภาพภูมิทัศน์สื่อที่เปลี่ยนแปลงไป นักข่าวจำนวนหนึ่งไม่แยกแยะ ระหว่างจริยธรรมของคนทำข่าว กับการทำหน้าที่ต่างตอบแทนให้นักการเมือง ขณะที่กอง บก.หรือผู้บริหารสำนักข่าวต้นสังกัด แม้รับรู้สถานการณ์ต่างก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ถ้าไม่เกิดเรื่องก็ไม่ว่าอะไรคิดแค่ว่าขอให้ได้ข่าวมาก็พอ..."

"...ผู้ตายพูดกับจําเลยว่า “ผมไม่ได้ท้าเฮีย กินกันเฉย ๆ” จําเลยตอบกลับว่า “กูเป็นกํานัน มึงไม่ต้องมาท้ากินหรอก ถึงกลับบ้านไปก่อนเถอะ มึงกับกูพี่น้องกัน กูไม่ อยากเสียความรู้สึก” เมื่อผู้ตายเดินกลับไปยังโต๊ะวีไอพี พยานยังคงนั่งยอง ๆ ใกล้จําเลย จําเลยพูดด้วยน้ำเสียงโมโหว่า “ปืนอยู่ไหนวะ” ซึ่งขณะนั้นมีนายสายัณต์นั่งอยู่ติด กับจําเลย..."

"....การกระทำของคุณพ่อในอดีตที่ประทับในความทรงจำตลอดมาเป็นพลังและบทเรียนที่เราใช้อบรมกล่อมเกลาและให้ความเชื่อมั่นแก่ลูกหลานว่าถ้าเราทำสิ่งที่ถูกต้องโดยบริสุทธิ์ใจด้วยเจตนาที่เป็นประโยชน์แก่สังคมและประเทศชาติไม่ใช่เพื่อประโยน์ส่วนตนไม่ใช่การกระทำที่ทุจริต เราจะได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายอย่างยุติธรรมเสมออย่างแน่นอน อำนาจเงินอำนาจบาตรใหญ่ ใดๆก็ไม่อาจลบล้างได้ วันนี้เราจะมองหน้าลูกได้อย่างไร..."

"...เรื่องดังกล่าวมาผ่าน 19 ปี จนมาถึงในปี 2568 เกิดเหตุการณ์ ‘ทุนใหญ่’ ฟ้อง ‘นักวิชาการด้านสื่อ’ ซึ่งสวมหมวกเป็น กสทช. ถึงการปฏิบัติหน้าที่ปกป้องผู้บริโภคอีกครั้ง แต่คราวนี้แตกต่างจากกรณีของ ‘สุภิญญา’ เมื่อศาลพิพากษาจำคุก ‘ดร.พิรงรอง’..."

"...เมื่อถามว่าคำสั่งกรมบังคับคดีจะมาเมื่อใด นายหิรัญตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มอ่อน "เราก็ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ ส่วนศาลก็ไม่ได้แจ้งว่ากรมบังคับคดีจะมาเมื่อไหร่" ผู้สื่อข่าวถามต่อไปว่าถ้ารื้อบ้านแล้วนางโตจะไปอยู่ที่ไหน นายหิรัญตอบว่า "ก็ยังไม่รู้ ตอนนี้คือเรารอกรมบังคับคดีอย่างเดียว คือ รื้อแบบไหน สภาพแบบไหน รื้อทั้งหลังหรือรื้อให้พ้นเขตของเขา..."